Begin juni kwam ik het bericht hiernaast tegen op LinkedIn, van iemand met dezelfde voornaam als ik. Brian Hirman luchtte zijn hart over de manier waarop hij racisme al zijn hele leven ondervindt. Zijn beleving zorgde bij mij voor herkenning en ik vroeg hem toestemming om het in The Optimist te mogen plaatsen. Ter inspiratie voor iedereen die zich verwondert over het racismedebat, maar ook om te helpen zaken in perspectief te zien en te depolariseren. [su_note note_color=\"#ececec\" text_color=\"#000000\" radius=\"10\"]Time for change ‘Jij zult vast niet echt te maken hebben gehad met racisme, toch?’ Die vraag is me de afgelopen week – voor de zoveelste keer – weer eens gesteld. Deze stelling is wellicht gebaseerd op mijn onvervalste Amsterdamse tongval. Of de veronderstelling dat het hebben van een redelijk succesvolle carrière en bovengemiddelde welvaart niet hand in hand kan gaan met het ervaren van racisme. ‘Het gaat je toch voor de wind?’ Uitspraken als ‘ik zie je niet als een donker persoon’ heb ik eveneens veelvuldig gehoord. En hoe goed bedoeld deze uitspraken ook zijn (dat geloof ik overigens oprecht), ze schuren behoorlijk. Want het suggereert dat ik klaarblijkelijk niet pas binnen het stevig voorgeprogrammeerde beeld van hoe men een