U wilt een beter milieu? Leer plastic te waarderen. Andrew Tolve | 130 oktober 2010 issue De eindbestemming van de meeste auto’s — na hun gebruikelijke verblijf bij de sloperij — is een vergruizer van tienduizend pk die ze in ongeveer zestig seconden uit elkaar rukt tot brokken materiaal ter grootte van een vuist. Dit spul wordt dan op een lopende band afgevoerd en gesorteerd voor hergebruik. Een magneet verwijdert staal en ander ijzerhoudend metaal en een scheidingsmechanisme haalt koper, messing en aluminium eruit. Maar uit aardolie gefabriceerd plastic vormt een probleem — en er zit een boel plastic in een auto. Er zijn veel verschillende soorten en kwaliteiten plastic, die dus niet tegelijk kunnen worden gerecycled, maar hun soortelijk gewicht en elektrische eigenschappen zijn nagenoeg of vaak zelfs geheel identiek, wat het vrijwel onmogelijk maakt ze te scheiden. Daarom worden ze doorgaans samengepakt met andere lastig te verwerken materialen (rubber, hout, textiel, schuim) en naar vuilnisbelten afgevoerd of verbrand in ovens. Dat is niet langer aanvaardbaar, vindt Mike Biddle, directeur en mede-oprichter van MBA Polymers, een Amerikaans recyclingbedrijf. ‘Plastic verbranden is duidelijk geen goede zaak voor het milieu en begraven betekent verspilling van een natuurlijke grondstof’, zegt Biddle. ‘Waarom