Astrid Maria Boshuisen | 132 december 2010 Foto: Peter de Swart Als werktuigbouwkundige ontwierp Piet Willem Chevalier achter de computer zeer geavanceerde windmolens. Zo ontstond het idee zelf iets te bouwen. Hugh Piggott, de Britse ontwerper van een simpel maar effectief type windmolen, kwam hem en een groep andere enthousiastelingen helpen. Daar bleef het niet bij. Een vriend suggereerde Chevalier zijn kennis te komen overdragen in Mali, een van \'s werelds armste landen, gelegen in westelijk Afrika. Elektriciteit kost hier het viervoudige van Nederlandse tarieven: onbetaalbaar voor het merendeel van de vijftien miljoen inwoners. Chevalier vertrok en heeft nu tien mensen opgeleid. Hij koos daarvoor mensen voor wie hij weinig toekomstperspectief vermoedde: jongeren die niet konden lezen of schrijven. \'Veel Afrikanen ontbreekt het aan zelfvertrouwen\', zegt Chevalier. \'Ik heb de leerlingen echt zien groeien. Ze leren eigenhandig windmolens bouwen en repareren, en kunnen eventueel een eigen bedrijf beginnen.\' En het mooie is, zegt hij: \'Iedereen kan deze molens leren bouwen. Vrijwel alle materialen en componenten zijn lokaal verkrijgbaar, en in zo\'n veertig uur ben je klaar.\' De schaarste die het leven in Mali kenmerkt, betekent dat Chevalier vaak vaardige leerlingen treft: \'Bijna alle auto\'s rijden er, mensen repareren alles zelf.