Boekbespreking. Lisette Thooft | 30 januari/februari 2000 issue Als je gek bent, moet je dan een pilletje slikken of moet je opnieuw leren leven? Natuurlijk zijn er wel geestesziekten die voortkomen uit lichamelijke oorzaken, stelde de jonge psychiater Jan Foudraine aan het begin van zijn carrière vast, maar veel mensen die in inrichtingen worden behandeld voor schizofrenie en andere functionele psychosen, zijn niet ziek in medische zin. Ze zijn diep gekwetst en verward door het leven waarin ze als kind zijn terecht gekomen, door traumatiserende relaties met ouders en verstikkende rolpatronen, en hun \'gekte\' is hun manier om met die verwarring en verwonding om te gaan. Als je hen verpleegt als patiënten die medische behandeling nodig hebben, snijd je daarmee de weg naar genezing af. Dat is heel globaal de stelling van Wie is van hout, dat indertijd (het verscheen in 1971) een internationale bestseller werd en inmiddels een 32e druk beleeft. Het is een goed en vlot geschreven, zelfs spannend verslag van Foudraine\'s ervaringen in een Amerikaanse psychiatrische inrichting en zijn kritiek op de gangbare behandeling van patiënten. Wie is hier eigenlijk van hout, vraagt hij zich af: de lijder aan wanen die denkt dat hij een stuk hout