Mensen zijn uitgerust met een unieke gift: het in staat zijn keuzes te maken. De vrijheid om keuzes te kunnen maken onderscheidt ons van al het leven om ons heen. De natuurlijke orde en samenhang begrenzen onze vrijheid. Toch kan die vrijheid daar juist van groeien. Door te reflecteren op de begrenzingen, ontstaat er diepgang in de vorming van een eigen vrije geest. DOOR: SANDER FUNNEMAN EN IET VEENLAND Vanuit een menselijk perspectief gezien zou je wellicht kunnen zeggen dat er een zware verantwoordelijkheid rust op de moleculen van een rots. Ze blijven muurvast op hun plaats. Zelfs als een rots een dreun krijgt van een omvallende boom, dan nog spatten de neutronen, protonen en elektronen niet uit elkaar. Zelfs als de rots afbrokkelt waar de boom hem raakte, blijven de moleculen stabiel in het gesteente; rotsmoleculen hebben nooit de vrijheid om spontaan te veranderen in bijvoorbeeld een blok hout. Ook niet als er een boom op valt. Als moleculen vrije wil zouden hebben dan is het hele levensdecor opgebouwd uit uiterst verantwoordelijke moleculen. Loyale moleculen als bouwstenen van stoffen. Overal in de natuur heerst functionele orde, structuur, betrouwbaarheid in gedrag en onderhoud van de verantwoordelijkheid naar toepassing; een brood