Tijdens de feestdagen overladen we familie, vrienden en geliefden. Maar het mooiste geschenk is misschien wel het moeilijkst: de bereidheid om te ontvangen. Hilary Hart | 112 december 2008 issue Photo: iStockPhoto.com Op het cadeautje dat mijn moeder vanuit Parijs naar me had gestuurd in de Verenigde Staten reageerde ik niet bepaald dankbaar. Ik scheurde het bruine papier eraf en liet bij de eerste glimp roze het pakje op de grond vallen. Het was een grijze katoenen sjaal met roze bloemen. Roze! Mijn vriendin Inge reageerde verbaasd toen ik dit vertelde: ‘Weet ze dan niet dat je geen roze draagt?’ Ik ken Inge, een zeventigjarige Duitse kunstenares pas een jaar. Toch kent ze me blijkbaar beter dan mijn moeder. In Inge’s grijze granieten keuken wachtend tot het theewater kookte, bespraken we verschillende mogelijke reacties op de sjaal, waaronder accepteren met geveinsde blijdschap, accepteren zonder er veel over te zeggen en teruggeven om mijn moeder op de hoogte te brengen van mijn smaak. Al pratend voelde ik me achtereenvolgens teleurgesteld, verontwaardigd, kwaad en eenzaam. Inge leefde met me mee. ‘Ook ik ben verschrikkelijk slecht in dingen aannemen’, vertelde ze, terwijl ze me een kom biologische cacaobonen gaf. ‘De kans dat ik