De vrees voor vreemdelingen zit diep in de mens Marco Visscher | 95 april 2007 Een pleidooi voor open grenzen – zoals dat van Philippe Legrain in deze Ode – druist in tegen de menselijke natuur. We zijn evolutionair geprogrammeerd om de onbekende ander te zien als een bedreiging. In iedere cultuur worden vreemdelingen dan ook met argwaan bekeken. Dat wantrouwen blijft overeind, ook wanneer koele cijfers laten zien dat de komst van arbeidsmigranten in Europa een oplossing biedt voor een afnemende en verouderende bevolking, die een grotere arbeidspopulatie nodig heeft om noodzakelijk werk gedaan te krijgen en om het huidige welvaartspeil in stand te houden. Vanuit de visie van een kosmopoliet is die angst voor buitenlanders moreel verwerpelijk. Door de grenzen te sluiten – of slechts gedeeltelijk open te zetten – ontzeggen wij andere wereldburgers het recht zich vrij te verplaatsen en zich te ontwikkelen. Dat is extra wrang om twee redenen. Eén: de westerling mag wél vrolijk zijn eigen interesse in andere gebieden volgen en de wijde wereld intrekken. Twee: de zegeningen van de Westerse way of life worden via satelliet en internet tot in alle uithoeken vertoond. Dus komen ze. En blijven ze komen. Niet voor een