In de wereldpolitiek lijkt slechts nog plaats voor bombarderen en oorlog voeren. Tony Blair waagde het even om ook bezinning op de agenda te zetten. Maar zijn pleidooi voor een nieuwe wereldorde werd als ‘messianistisch’ afgeserveerd. Gevolg: een pijnlijke stilte aan het politieke front als het om wezenlijke oplossingen gaat. Toch ging Ode in gesprekken en publicaties wereldwijd op zoek naar kiemen voor de nieuwe wereldorde van na 11 september 2001. Jurriaan Kamp | 41 november 2001 issue Daags voor het begin van de bombardementen op Afghanistan deed de Britse premier Tony Blair in een toespraak tot het partijcongres van Labour een oproep om de aanslagen in de Verenigde Staten ook te benutten om een wezenlijk begin te maken met de inrichting van een nieuwe wereldorde. ‘Het monument (voor de slachtoffers, red.) kan en moet groter zijn dan het simpelweg straffen van de schuldigen. Uit de schaduw van dit kwaad (…) moet voor alle landen de hoop rijzen op een nieuw begin waarin verschillen worden bijgelegd (…) en waarin bovenal plaats is voor rechtvaardigheid en voorspoed voor de armen en de berooiden.’ De toespraak van Blair werd weinig lovend beschreven als ‘messianistisch’. Ofwel: de premier was even de weg kwijt.