De kwellingen en extase bij het schrijven als spirituele oefening. Rabbi Rami | 130 oktober 2010 issue Er zijn drie regels voor het schrijven als spirituele oefening: 1) Niet opschrijven wat je weet. 2) Je kunt niet schrijven over wat je niet weet. 3) Je moet schrijven. Als je drie regels te veel vindt, neem er dan maar twee: je bent de klos als je schrijft en je bent de klos als je niet schrijft. De klos zijn werkt erg bevrijdend. Daarom zijn de uitverkorenen bang voor de verdoemden en daarom willen ze hen zo graag verdoemen. Te vaak stellen we ons Gods genade voor als de volslagen eenwording met een of ander religieus stelsel of gedragspatroon. En de verdoemden willen juist hardnekkig buiten zo’n systeem zien te blijven. Authentieke spirituele oefeningen — disciplines die niet louter de fictieve wereld van een bepaald denksysteem weerspiegelen, maar de spiegel stukslaan om te zien wat er op eigen kracht bestaat — draaien om leven buiten het systeem, buiten elk systeem. Als je je spirituele oefening gebruikt om ergens te komen of iets binnen te halen, zal deze mislukken. Je kunt nergens heen en er valt niets te halen. Maar daar kom je