De succesvolle strijd van drie schoolvrienden — en honderdduizenden jongeren — om een einde te maken aan een van Afrika’s meest gewelddadige conflicten Marco Visscher | 127 juni 2010 Net als andere jongeren in Noord-Oeganda dromen deze leerlingen van een school die door Invisible Children wordt ondersteund, van een veilig bestaan, maar vrezen zee en rebellengroep die al sinds 1987 in de dorpen kinderen ontvoerd en inlijft. Lauren Grace had nog nooit een wettekst gelezen — ‘het is nogal droog allemaal’ — maar op een avond in januari deed ze het toch. De 25—jarige student aan de universiteit van Oklahoma spelde ieder woord van een wetsvoorstel dat de Amerikaanse president het volmacht zou geven een einde te maken aan een van Afrika’s langstlopende conflicten. En toen ze was uitgelezen, kon ze niet begrijpen waarom de senator in haar staat, Tom Coburn, dit plan blokkeerde. De volgende dag was Grace erbij toen een groepje voorstanders van de wet zich posteerden voor het kantoor van Coburn. Ze was van plan een dagje te blijven en ook nog een nacht buiten in haar tent als dat de goede zaak zou helpen. Ze moest immers naar school. Ze had plannen voor het weekend. Ze