148 juli/augustus 2012 Op een congres voor maatschappelijk werkers zag ik trendwatcher Adjiedj Bakas een flitsende presentatie geven, bijna cabaretesk, doorspekt met filmpjes en harde muziek. Wat hij zei, klonk mij zinnig in de oren. Shift happens is zijn motto, een woordspeling op het bekende shit happens. Verandering komt eraan, is al bezig, zei hij: wen er maar aan, accepteer het en stel je erop in. Hij zag vooral enorme verschuivingen op ons afkomen in de gebieden werk, zorg en spiritualiteit. Wat werk betreft, is de zzp’er, de zelfstandige zonder personeel, de grote held van de nabije toekomst. Hun aantal zal volgens Bakas verdubbelen in de komende vijf jaar, tot drie miljoen. Het idee dat je een baan krijgt bij een grote onderneming die vervolgens als een soort grote pappie voor je zorgt tot en met je pensioen, is he-le-maal uit de tijd. We zullen alles zelf moeten doen, zelf moeten verzinnen, zelf moeten regelen. Aangezien ik al zo’n jaar of dertig zzp’er ben, vond ik dat leuk om te horen. In de zorg zag hij eigenlijk ook zoiets optreden: het wordt zakelijker, meer marktgestuurd, waardoor het volgens hem een stuk goedkoper wordt. Daar heb ik mijn twijfels, maar ik