149 september 2012 Grote innovaties zijn pas goede ideeën als we er moreel aan toe zijn. Keizer Karel kreeg ooit een man op bezoek die een fantastische uitvinding had gedaan: onbreekbaar glas. De man had er een prachtige bokaal van gemaakt en die gooide hij met kracht op de stenen kasteelvloer, om te laten zien dat het glas heel bleef. Terstond liet de keizer de man executeren. Dat verhaal hoorde ik lang geleden en ik was jeugdig verontwaardigd. Het ging de keizer alleen om de commercie, dacht ik: hij wilde glasblazers niet het brood uit de mond stoten. Glas moest blijven breken, zodat het vervangen kon worden. En ik vond het zielig voor die knappe uitvinder. Maar tegenwoordig hébben we onbreekbaar glas: plastic. En hoewel plastic het leven vergemakkelijkt, onze welvaart vergroot en een aantal mensen heel rijk maakt, heeft het ook een schaduwzijde. De plastic soep in de Stille Oceaan is honderd keer zo groot als hij was in de jaren zeventig en vormt een ernstige bedreiging voor het zeeleven. Ook op het vasteland is het onvergankelijke plastic zwerfvuil een plaag. Je zou kunnen zeggen dat we als mensheid ethisch of moreel gezien nog niet toe waren aan plastic,