Gastblog door Marianne van Waterschoot, in reactie op de blogserie van Iteke Weeda. - Een blogserie over liefde, heeft dat nut? Is er al niet voldoende gezegd over liefde? En wat is liefde in de praktijk? Er zijn boeken vol geschreven over dit onderwerp en er zullen hoogstwaarschijnlijk nog vele boeken - in geprinte en digitale versie - verschijnen. Het is schier onmogelijk in een blogartikel aan te geven wat liefde is. We raken facetten en die zijn subjectief. ‘De grootste gift die je je kind kunt geven is wortels en vleugels.’ Dit citaat gebruikt Iteke Weeda in haar artikel. Wat hebben wij volwassenen er eigenlijk een potje van gemaakt, denk ik dan. De wereld van vandaag is het resultaat van ons eigen handelen. Onze ouders zijn opgegroeid met weinig keuzemogelijkheden wat betreft de inrichting van hun eigen leven. In veel gevallen werden ze geacht in de voetsporen van hun opvoeders te treden. Een veilige weg. Mijn generatie - grofweg genomen de veertigers, vijftigers en zestigers - kregen alle vrijheid om te gaan en te staan waar we wilden, een opleiding naar keuze te volgen, een carriere te bouwen, het verdiende geld aan onszelf te besteden. Blijkbaar is in deze