Het was 1996. Ode was nog amper een jaar oud. Op onze redactiekamer in Hotel New York schreven we de stukken, stonden we abonnees telefonisch te woord én stopten we zelf de nummers in een envelop. Op een dag kwam er bericht van een journalist, ene Ton Maas. Of wij misschien interesse hadden in een vaste muziekrubriek. We belden. Twee dagen later was zijn eerste deadline. We moeten nog vaak denken aan de eerste zin van zijn eerste bespreking. ‘Hij werd geboren in Bangor, Maine, maar aan zijn muziek is dat niet te horen.’ Het tekent de cultureel antropoloog die hij is en het kenmerkt zijn opmerkzaamheid. Ton weet haarfijn de parels uit de muziekwereld te vinden en kan er aanstekelijk over schrijven. Menig cd in onze verzameling kwam via Ton. Die eerste bespreking – van Larry John McNally’s album Vibrolux, als u het weten wilt – was het begin van een lange samenwerking. Een samenwerking die niet alleen tot uiting kwam in onze mediarubriek, maar ook een tijd lang in onze internetredactie waar Ton een voortrekkersrol heeft gespeeld. En Ton stond erop zijn eigen bijdragen voor onze internationale editie te vertalen naar het Engels. ‘Hertalen’, noemde hij het, want