Onze gave om handel te drijven is de aanjager van ongelooflijke vooruitgang. Jurriaan Kamp | 128 juli/augustus 2010 Jurriaan Kamp, Editor-in-Chief. Foto: Dean Bentley Wat betekent “ode” eigenlijk?’, vroeg een Noorse vriend mij toen we op een mooie lentedag een glas bier dronken in de oude haven van Oslo, aan het fjord vanwaar de Noormannen zo’n twaalfhonderd jaar geleden heersten. ‘Het betekent “eerbetoon” of “loflied”’, antwoordde ik. ‘Ah,’ zei hij, ‘in het Noors kennen we dat woord ook, met dezelfde betekenis.’ Dat verbaasde me niet. Het woord ‘ode’ komt in vele talen in dezelfde betekenis voor: het Engels, Nederlands, Italiaans, Frans, Duits, Portugees en dus ook het Noors. Het stamt uit het oude Grieks en is in veel moderne Europese talen terechtgekomen. Alleen in het Spaans is het net iets anders: oda. (Als u nog meer talen weet waarin het woord ‘ode’ voorkomt, hoor ik het graag.) Meer dan vijftien jaar geleden kozen we ‘ode’ als naam voor ons tijdschrift, juist omdat het zo’n internationaal woord is met een positieve betekenis. Het is inderdaad een beetje ouderwets — uit het klassieke Grieks, wat wil je? — en er staat zelden poêzie in ons tijdschrift, maar het woord geeft de optimistische