Globalisering vraagt om een terugkeer van de stadsstaat. Jurriaan Kamp | 10 september/oktober 1996 issue Ik ben een Rotterdammer. Mijn hart gaat sneller kloppen als ik de Kuip zie of langs de Maas rij. Ook al heb ik de verwoesting van 1940 nooit meegemaakt, ik heb Zadkine in mijn hart gesloten. Zelfs de Coolsingel dicht ik schoonheid toe en ik ben nu al trots op de nieuwe Erasmusbrug. Dat gevoel is er altijd geweest maar vroeger was het moeilijk om trots te zijn op Rotterdam. Fietsend van en naar school had je altijd wind tegen en de regen viel vaak horizontaal - op de open vlakten in het centrum van de stad had het weer vrij spel. Mijn eerste café was het enige waarvan je buiten Rotterdam de naam durfde te noemen, Melief Bender op de Binnenweg. Rotterdam was toen opgestapeld puin, de sfeer moest je erbij denken. Maar misschien maakte het gebrek aan \'stad\' de liefde voor Rotterdam juist wel groter? Veel stadsbewoners houden van hun stad. Uit een recent Duits onderzoek onder de bewoners van Kiel, Mannheim, Oldenburg en Heidelberg blijkt dat negen van de tien inwoners hun liefde verklaren aan hun stad. Zij waarderen de mogelijkheden voor