Het klimaatdebat ziet er niet rooskleurig uit. Onderzoeksjournalist Jurgen Tiekstra gaat in zijn boek Het klimaatdebat als lachspiegel op zoek naar de nuance. Schept hij daarmee ruimte voor optimisme? Je windt er geen doekjes om: het klimaatdebat wordt gedreven door angst, doemscenario’s en ongenuanceerde berichtgeving door politici en de media. ‘Dat is eigenlijk al zo vanaf het moment dat het klimaatdebat begon, in 1988. Iemand die mij intrigeert en het klimaatdebat altijd nuchter wilde houden was Bert Bolin, een Zweedse meteoroloog die in 1988 de eerste voorzitter werd van het IPCC. Hij wilde politiek en wetenschap gescheiden houden. Tevergeefs, want het klimaat werd een publiek debat waarbij politici en belangengroepen vaak te grote uitspraken deden waar klimaatwetenschappers niet achter stonden. En dat zien we nu nog steeds. Ook al zijn de klimaatzorgen terecht, in het publieke debat verdwijnt de nuchterheid heel snel.’ Tijdens je onderzoek kwam je erachter dat er in klimaatmodellen, ook door het IPCC, vaak uit wordt gegaan van doemscenario’s. Zijn de zorgen dan wel terecht? ‘Als wetenschapper moet je altijd rekening houden met die doemscenario’s. Maar de mate van waarschijnlijkheid ervan wordt door media en opiniemakers vaak niet vertaald naar het grote publiek. Je moet als beleidsmaker