De cirkeleconomie vindt inspiratie in de natuur om verkwisting te zien als aanjager van innovatie. Jurriaan Kamp | NRC maart 2011 Foto: istockphoto.com/coldimages; istockphoto.com/cinoby Er zijn niet alleen veel meer mieren dan mensen op onze planeet, hun biomassa overtreft die van alle mensen samen. Mieren vormen dan ook geen ondergeschikte soort. Ze zijn uiterst vlijtig en voortdurend aan het werk. En het bijzondere is dat die biljoenen mieren – die zwaarder drukken op de planeet dan alle mensen bij elkaar – niet vervuilen. Sterker nog, hun activiteit voedt de grond, planten en andere dieren. Vergeleken met mieren vormen mensen een onbeholpen soort. De enorme vooruitgang van technologie en welvaart van de afgelopen twee eeuwen is gepaard gegaan met een gigantische verwoesting van de natuur. En dus rijst de vraag: wat kunnen wij van de mieren leren om onze economie beter in te richten? Dat is de uitdaging van de cirkeleconomie, die ervan uitgaat dat elke economische activiteit is verbonden met andere processen, die elkaar over en weer voeden in een voortgaande productieve – cradle to cradle, van wieg tot wieg – kringloop van groei en ontwikkeling. Voor degene die op straat plastic zakken en lege blikjes ziet rondslingeren en uitpuilende