Naar de filosoof in plaats van naar de therapeut. Jurriaan Kamp | 15 juli/augustus 1997 issue Depressie is misschien wel welvaartsziekte nummer één. Het heersende antwoord is nog steeds van Freud - analyse, therapie door een psycholoog of psychiater - ofschoon de anti-depressiepil in opmars is. De therapie-weg gaat ervan uit dat er een gelukzalige toestand is die elke mens kan bereiken mits hij voldoende inzicht in zichzelf verwerft. Die weg blijkt vaak eindeloos, meent de Duitse filosoof Gerd Achenbach en daarom begon hij in 1981 een filosofische praktijk om tegenwicht te bieden aan de overspannen aandacht voor het eigen ik. Dat voorbeeld heeft inmiddels wereldwijd navolging gevonden. Thinking, not shrinking, heet het treffend in de engelstalige wereld. De tegenstelling is interessant. De psycholoog zet de schijnwerper op een menselijke tekortkoming, maakt een probleem zichtbaar, groot, in een poging het op te lossen. De filosoof plaats hetzelfde vraagstuk in de contekst van het menselijk leven, hij relativeert en maakt een probleem juist kleiner. Achenbach zegt in Filosofie Magazine (oktober 1996): \'Ik wil mensen weerbaar maken tegen de tijdgeest. Dat geeft vrijheid.\' Achenbach meent dat de overdreven aandacht voor het persoonlijk welbevinden ervoor zorgt dat mensen in een neerwaartse spiraal terechtkomen.