Al 35 jaar zitten ze vast voor een moord die ze niet hebben begaan. Hun proces, beweert Anita Roddick, laat zien dat recht soms krom kan zijn. Anita Roddick | 95 april 2007 Ik was niet de enige in het vliegtuig die zich bezorgd afvroeg wat er na de landing te wachten stond. Het was ruim een jaar geleden dat orkaan Katrina van de stad een puinhoop had gemaakt. Vissersboten lagen nog altijd langs de snelwegen, matrassen hingen nog in de bomen en mensen rouwden nog dagelijks om de mensenlevens die aan flarden waren gescheurd. Daarover gingen de zorgen van mijn medepassagiers, ík had andere zorgen. Ik was op weg naar Angola, het grootste gevangeniscomplex in de Verenigde Staten, eentje met een bijzonder slechte reputatie. Sinds een aantal jaren volg ik het verhaal van de ‘Angola 3’, drie mannen die 35 jaar geleden in afzondering werden opgesloten vanwege een moord op een bewaker – een moord die ze niet hebben begaan. Het zijn Albert Woodfox, Herman Wallace en Robert King Wilkerson: drie zwarte mannen, inmiddels tegen de zestig jaar, en slachtoffer van hun eigen politieke activisme. Rond 1970 waren Woodfox en Wallace afzonderlijk vastgezet voor berovingen. In Angola was het