De samenleving voelt meer urgentie voor klimaatoplossingen dan de politiek. Doe mee! Jan Rotmans | 124 maart 2010 issue De klimaattop in Kopenhagen heeft twee dingen duidelijk gemaakt. Ten eerste: er is een mondiale duurzaamheidsbeweging op gang gekomen, vanuit een toegenomen bewustzijn dat fundamentele veranderingen nodig zijn in de wijze waarop wij met de aarde en met elkaar omgaan. Deze wereldwijde beweging is van onderop ontstaan en is geworteld in tal van uiteenlopende initiatieven: coalities van maatschappelijke organisaties, lokale gemeenschappen, steden, bedrijven. Deze beweging vormt een krachtige onderstroom, die steeds invloedrijker wordt. Ten tweede werd in Kopenhagen pijnlijk duidelijk dat de politiek onmachtig is om te komen tot een werkelijke oplossing voor het klimaatvraagstuk. Dat heeft te maken met de aard van het politieke onderhandelingsproces zelf (VN-besluitvorming op basis van het unanimiteitsprincipe), met de ingebouwde weerstanden (bescherming van gevestigde fossiele-energiebelangen: de jaarlijkse subsidies op fossiele energie van circa 165 miljard euro overstijgen nog steeds de jaarlijkse investeringen in duurzame energie van circa 110 miljard euro), met de permanente controverse tussen ontwikkelde landen en ontwikkelingslanden en met het gebrek aan politieke urgentie: er is acuut ruim 2 biljoen euro gepompt in de wereldeconomie om de financieel-economische crisis te bestrijden, voor het