Waanideeën die ons tot slaven van ons verlangen maken. Cathy Madison | 26 mei/juni 1999 issue Mythe 1: Vrijwillige armoede werkt De vrekkenbeweging is in opkomst. Toch zal deze beweging de consumptiemaatschappij niet transformeren. Back-to-basis is een elitaire trend, zoals Juliet Schor, docente economie aan de uiversiteit van Harvard, uiteenzet in haar boek The Overspent American (Basic Books 1998). Bij de vrijwillige-armoedebeweging is slechts een kleine groep betrokken die niet representatief is voor de bevolking. Simple-livers zoals ze worden genoemd, zijn als regel blank, alleenstaand, kinderloos, van middelbare leeftijd en niet armlastig. Ze zijn in staat met minder genoegen te nemen, schrijft Schor, \'omdat ze rijk zijn aan cultureel en menselijk kapitaal\'. Sommigen begonnen met een welgevulde bankrekening of een eigen huis. Omdat ze minimaal tot de middenklasse behoren en goed opgeleid zijn, kunnen ze zich in sociaal opzicht uitstekend handhaven. Ze hebben maatschappelijk en individueel zelfvertrouwen, weten hoe je moet omgaan met het systeem en hebben contacten met invloedrijke personen en instellingen. In tegenstelling tot mensen die in traditionele armoede leven, hebben zij een keuze: ze kunnen besluiten om terug te keren in de maatschappelijke hoofdstroom. Uit de onderzoeken van Schor blijkt, dat wie zijn inkomen onvrijwillig ziet dalen,