Ton Maas| 138 juli/augustus 2011 Wat is toch het geheim van die fantastische soulmuziek uit de jaren zestig? Voor de Noorse bluesgitarist Knut Reiersrud ligt het antwoord niet alleen in de eruptie van talent, met legendarische namen als Sam Cooke, Otis Redding en Aretha Franklin, maar ook in de technologie. De mogelijkheid elk instrument op een apart spoor op te nemen en daar later nog partijen aan toe te voegen, ontketende eind jaren zestig een revolutie die een einde maakte aan de traditie van live- opnamesessies uit de studio. De complexiteit die hierdoor mogelijk werd, ging vaak ten koste van levendigheid. Elk foutje kon nu achteraf worden gladgestreken zonder alles opnieuw te hoeven doen, met als resultaat de gladde, gelikte sound die zo typerend werd voor die periode. Reiersrud kwam op het idee een ‘echte’ soulplaat te maken, met behulp van de middelen van nu en de mentaliteit van toen. In 2008 had hij, tijdens de opnamen voor een album van de Iraanse zangeres Mahsa Vahdat, de blues- en soulveteraan Mighty Sam McClain ontmoet. Diens markante stem, gelouterd door een vier decennia omspannende carrière die begon in een gospelkoor in de Verenigde Staten en hem deed uitgroeien tot een cultfiguur