Ton Maas | 128 juli/augustus 2010 Misschien is het omdat ik meestal geen jota versta van wat ze zingt, dat ik al jaren niets meer heb geschreven over de Noorse singer-songwriter Kari Bremnes, terwijl het juist haar cd’s zijn die hier ten huize met grote regelmaat uit de kast worden getrokken. Het zal wel gêne zijn, want bij een artiest die zijn of haar eigen liedjes schrijft, zou je als luisteraar toch minstens kennis moeten nemen van de strekking van de teksten en dat kost bij Bremnes nogal wat moeite. Afgezien van twee Engelstalige albums, waaronder Norwegian Mood (zie Ode 33), zingt Bremnes in haar moedertaal, al voegt ze sinds een succesvolle tournee door Duitsland in 2007 wel Duitse vertalingen toe in de boekjes bij haar cd’s. Maar ook een hoesje vertelt soms al veel. Op diverse foto’s zien we Bremnes in een besneeuwd landschap; niet verwonderlijk als je weet dat ze afkomstig is uit het noordelijkste deel van Noorwegen, ver boven de poolcirkel. Het lied Ytterste pol (Aan de uiterste pool) blijkt opgedragen aan Wanny Woldstad, een vrouwelijke taxichauffeur uit Tromsø, die in de jaren dertig van de vorige eeuw haar twee zoontjes onder de arm nam en naar