De brandstofcel is een batterij die voortdurend blijft opladen. Editors | 46 mei 2002 issue De brandstofcel, die wordt gevoed door waterstof, werd al uitgevonden in 1839 door Sir William Grove, een natuurkundige uit Wales. Omdat het ding zwaar was, weinig energie opleverde en de toepassingsmogelijkheden beperkt waren, bleef de vinding in een la liggen. De belangstelling voor de brandstofcel leefde op in de jaren zeventig, toen de technologie in de ruimtevaart werd gebruikt voor de elektriciteitsvoorziening aan boord van de Apollo-raketten. Maar de echte doorbraak kwam twintig jaar later, toen het Canadese bedrijf Ballard Power Systems de verhouding tussen het volume van de cel en de opgewekte hoeveelheid energie drastisch wist te verbeteren. Sindsdien is de brandstofcel de speerpunttechnologie voor de auto van de toekomst. Een brandstofcel doet simpel gezegd het omgekeerde van elektrolyse – het scheikundige proefje waarbij met behulp van elektriciteit water wordt gescheiden in waterstof en zuurstof. Een brandstofcel laat waterstof en zuurstof met elkaar reageren en dat levert elektriciteit, warmte en water op. De cel bestaat uit twee elektroden, die worden gescheiden door een materiaal – platinum – dat elektriciteit geleidt. Dit membraan laat protonen door en blokkeert elektronen en zuurstof. De protonen gaan door