Boekbespreking. Rob Soetenhorst | 20 mei/juni 1998 issue In de jaren negentig heeft de confrontatie tussen multinationals en milieubeweging een nieuwe vorm aangenomen. Ze zijn elkaars tegenstander gebleven maar er is in een reeks gevallen ook ruimte gekomen voor gesprekken. Daaraan heeft zeker bijgedragen dat in Europa multinationals als Shell zijn opgebotst tegen acties van de milieubeweging die grote indruk op het publiek en de politiek hebben gemaakt. De \'vergroening\' van de politiek in Europa is een kracht waarmee rekening moet worden gehouden, vandaar. Van beide kanten worden grenzen verkend en convenanten gesloten. Het is een weerbarstig proces waarbij de milieubeweging de grote grensoverschrijdende maatschappijen met gezond wantrouwen blijft volgen. Maar er is ook sprake van een verandering van het denken bij de leiding van die grote maatschappijen die zich bewust is geworden van de noodzaak vertrouwen te houden bij een steeds beter opgevoed publiek. Maar dat geldt niet voor de Derde Wereld. Greenwash - denk aan witwassen -, een boek over het gedrag van multinationals en grote corporaties op milieugebied in de Derde Wereld, maakt dat duidelijk. De samenstellers Jed Greer en Kenny Bruno zijn beiden veteranen van Greenpeace en hebben een zwartboek gemaakt van de milieuzonden van multinationals