Het toelaten van de emotie is de weg naar bevrijding. Tijn Touber | 37 maart/april 2001 issue Laatst vroeg iemand mij of ik door meditatie gelukkiger was geworden. \'Ja,\' antwoordde ik, \'en ook ongelukkiger.\' Verbazing. \'Ja, ik zie veel moois van mijzelf, maar ook de schaduwzijde is zichtbaar geworden.\' Grote hoogten, diepe dalen. Ik heb de zoetheid van een allesvervullende liefde ervaren, maar ook de pijn van haar te zijn kwijtgeraakt. Ik heb ervaren hoe het is om na een levenslange reis weer thuis te zijn. Ik weet nu ook hoe verdwaald ik was - wanhopig op zoek naar geborgenheid. Ik begrijp precies wat yogi\'s bedoelen met bovenzintuiglijk geluk, maar ken ook de val uit het paradijs, het verlies van oorspronkelijkheid en de doodsangst die daarmee gepaard gaat. Ik weet hoe het voelt om hartstochtelijk te leven, maar kan ook begrijpen dat niet iedereen wil leven. Soms verliest de wil om te leven het van de overgave aan de dood. Het ervaren van de schaduw die de zon werpt, is geen sinecure. Niet iedereen is ertegen opgewassen. Het is voor velen een reden om terug te keren naar de ondiepe wateren met hun oppervlakkige golven: er lijkt heel wat te