Boekbespreking. Tijn Touber | 24 januari/februari 1999 issue Het kleine meisje Thanh Thuy wil geen appelsap drinken. Er zitten namelijk allemaal stukjes appel in. Ze rent naar buiten om te spelen. Maar als ze een paar uur later weer thuiskomt, is het sap helder geworden. \'Is dit een ander glas, Oom Monnik?\' \'Nee,\' antwoordt Thich Nhat Hanh, \'het is hetzelfde glas als daarnet. Het heeft een tijdje stilgestaan en nu is het helder en heerlijk.\' Thanh Thuy kijkt weer naar het glas. \'Het is echt lekker. Heeft het net als u gemediteerd, Oom Monnik?\' Als Thich Nhat Hanh is uitgelachen, zegt hij: \'Laten we zeggen, dat ik het appelsap nadoe wanneer ik mediteer; dat is dichter bij de waarheid.\' Met dit soort alledaagse voorbeelden geeft de Vietnamese meditatieleraar en vredesactivist Thich Nhat Hanh inzicht in de wezenlijke aspecten van de boeddhistische spiritualiteit: meditatie, gewaar-zijn, ademhaling, concentratie en wijsheid. Het is niet zijn eerste boek - hij schreef er meer dan tachtig! - maar wel een van zijn ontroerendste, vooral omdat hij zoveel vanuit eigen ervaring spreekt. Hij vraagt ons dit boek dan ook niet zozeer als boek, maar als vriend te beschouwen - een vriend die je overal met je