Hoe een Bengaalse vrouw de pijn van armoede overwon. David Bornstein | 50 oktober 2002 issue Het pad naar het huis van Manjira liep tussen mangobossen en rijstvelden door. De filiaalmanager van Grameen Bank kwam op de fiets de boodschap brengen: zijn bank had de Koning Boudewijn-Prijs voor Internationale Ontwikkeling gekregen. Die zou in Brussel worden uitgereikt, met de cheque van vier miljoen Belgische franc. Oprichter en directeur Muhammad Yunus wilde niet alleen komen. Omdat de prijs niet aan hem persoonlijk, maar aan de bank was toegekend, vond hij niet meer dan logisch datn van de bestuursleden met hem mee zou gaan. ‘De prijs is toegekend aan Grameen Bank en Grameen Bank is nu eenmaal van de vrouwen van het dorp.’ Hij had het bestuur gevraagd wie er iets voor voelde een bezoek te brengen aan het paleis van de koning van België om namens alle geldleners de prijs in ontvangst te nemen. Enkele dorpelingen zeiden dat ze niet een volle week van huis weg konden, sommigen waren bang om te vliegen en iedereen schrok ervoor terug met de koning en koningin van België te moeten dineren. Er werd uiteindelijk gestemd en Manjira Khatun, de vertegenwoordigster van het district Rajshahi,