Ik maak wat ik denk. En ik word daar zo goed in, dat ik moet oppassen. Bram Vermeulen | 35 november/december 2000 issue Sinds ik weet dat ik zelf bepaal wat er in mijn bestaan gebeurt, is dat bestaan er niet eenvoudiger op geworden. Was het vroeger zo, dat ik anderen van ongeveer alles de schuld kon geven - mijn ouders voorop - nu draai ik zelf op voor mijn denken. De tijd van eenvoud is voorbij. Ik begreep Werner von Heisenbergs onzekerheidsprincipe (we kunnen niets observeren zonder het te veranderen) weliswaar laat - hij formuleerde dat in 1925 - maar dat had alles te maken met mijn natuurkundeleraar die het in 1962 niet de moeite vond ons dat te leren. Maar in 1990 was dat voor mijn kinderen niet anders. Opmerkelijk, gezien het feit dat de halve wereld intussen al op de principes van die kwantumtheorie draait. Het feit dat daarin ruimte is voor persoonlijke invloed - de vijfde kracht, bewustzijn, die zich daadwerkelijk manifesteert - lijkt voor het onderwijs niet te verwerken. \'De werkelijkheid staat vast\': vijfhonderd maal overschrijven. Inderdaad onder-wijs. Ook in wetenschappelijke kringen ontmoet het gegeven dat bewustzijn een rol speelt, nog felle weerstand. Ondanks herhaald