Ooit was ik popster. Platencontract, optredens, gescheurde spijkerbroek en veel drugs om op de been te blijven. We waren jong en wild en gingen de wereld veroveren. Het is bijna gelukt. Tijn Touber | 36 januari/februari 2001 issue Mijn band heette Loïs Lane, ik schreef de hits en uiteindelijk stonden we zelfs in het voorprogramma van Prince. Maar toen was ik er al uit. Dat kwam omdat ik dwars door een schilderij van God was gevallen. Ik zocht het avontuur in die tijd namelijk niet alleen in platenland, maar ook van binnen. Het innerlijke avontuur begint echter al heel vroeg, ik stond iedere ochtend om een uur of vier op om te gaan mediteren. Vervolgens fietste ik dan tegen zessen naar het meditatiecentrum van Brahma Kumaris om meditatieles te krijgen. Serene rust, stilte en liefde kenmerkten die uren. \'s Nachts ging ik dan weer veel herrie maken op de vaderlandse poppodia. De tegenstelling kon niet groter en het slaapgebrek kon niet erger. Op een ochtend zat ik op de rand van mijn bed te mediteren op een schilderij van God. Toen ik na een half uurtje opstond, viel ik meteen weer neer, dwars door God heen. Het schilderij stond op