\'Ik zie mijzelf niet als een beroemde schrijfster. Ik zie mijzelf gewoon als Lulu Wang, een kleine Chinese vrouw van één meter vijftig, die ook wel niet groter zal worden. Marco Visscher | 34 september/oktober 2000 issue Ik heb ook niet het idee, dat ik opeens, vanuit het niets, bekend ben geworden. Ik heb zeven jaar lang aan Het lelietheater gewerkt. Toen zagen anderen mij niet. Pas toen het boek verscheen en ik in televisieprogramma\'s en op de cover van tijdschriften kwam, zagen de mensen mij. Anderen zien alleen de stroomversnelling. Een vrouw is negen maanden lang zwanger en verzorgt haar kind al die tijd, maar voor de buitenwacht is het grote moment daar als ze heeft gebaard. Zo is het ook met kunstenaars, met alle scheppende wezens. Daarom is massahysterie rondom een bekende persoon altijd een momentopname, terwijl het werkelijke succes zich door de tijd laat bepalen. Het is net als met een hevige storm. Niet de korte bomen met diepe wortels vallen om, maar de hoge bomen met ondiepe wortels. Ik vermoed, dat veel critici reageren vanuit afgunst, wanneer je eerste werk met succes is ontvangen. Mijn tweede boek, Het tedere kind, kreeg veel slechte kritieken. Terwijl ik