Gastblog door Iteke Weeda - Laat ik aan het slot van deze blogserie weer met beide benen op de grond terechtkomen. Niet dat ik mijn uitstapje naar andere dimensies wat overbodig vind, laat staan dat ik in veroordelende zin het woord ‘zweverig’ ervoor zal gebruiken. Ik vind dat er in onze samenleving en in de wetenschap, voor zover er met strakke dogma’s wordt gewerkt, veel te weinig gefundeerd ‘gezweefd en gevlogen’ wordt. Vanuit een puur materialistische visie wordt een veelheid aan verschijnselen die belangrijk zijn voor ons leven op aarde genegeerd of bestreden. Veelzeggend is ook de gevleugelde uitspraak: ‘Wie met beide benen op de grond blijft staan, komt niet vooruit.’ Een ander toepasselijk citaat in dit verband betreft de opvoeding: ‘De grootste gift die je je kind kunt geven is wortels en vleugels.’ Relatieve autonomie, kritische openheid, zaken zelf willen onderzoeken voordat je ze aanhangt of verwerpt, dat is in mijn ogen een constructieve houding die we nieuwe generaties mogen toewensen. Microbewegingen en macrobewegingen vallen samen. Individualisering gaat gepaard met een groeiende, mondiale verantwoordelijkheid. In bedrijven staan enerzijds ‘processen van zelfsturing’ voor werknemers in de belangstelling, anderzijds wordt meer en meer aandacht besteed aan ‘maatschappelijk verantwoord ondernemen’, zowel in