DOOR : GOVERT DERIX   Een analoog verhaal   Dankzij een bliksemcarrière als datatypist van een uitzendbureau in Utrecht had ik na mijn studie genoeg geld gespaard om een droom te doen uitkomen. Met vijfduizend dollar verstopt in geheime zakken die tante Drieka in mijn tropenbroeken had genaaid, trok ik een half jaar door Zuid-Amerika.   Het was 1988. Internet en mobiele telefoon bestonden nog niet. Dus had ik mijn moeder beloofd om iedere eerste dag van de maand te bellen. Zij, op haar beurt, stuurde mij brieven poste restante. Kent u dat systeem nog? Een brief met als adres ‘Govert Derix, poste restante Rio de Janeiro’ bleef een maand op het hoofdpostkantoor van die stad op mij wachten. Aldus ontving ik in de maanden dat ik door de Amazone, Peru en Bolivia trok een hartverwarmende hoeveelheid moederlijke epistels.   Meteen de eerste avond in Rio ontmoette ik op Copacabana een Nederlandse die al jaren in het zuiden van Brazilië woonde en mij uitnodigde om, mocht ik in de buurt zijn, langs te komen. Vier maanden later was ik inderdaad in de buurt. In de stad Porto Alegre speelde ik met de gedachte om naar het strand te gaan. Maar