Waarom gewone Amerikanen een ethische ondergrondse vormen uit protest tegen de financiële orde. Lisa Dodson | 121 november 2009 LISA DODSON Alba werkt in een grote winkel in het noordoosten van de VS. Ze vertelde me hoe ze met haar schamele loon probeerde twee kleine kinderen groot te brengen. Ze zei dat alles voortdurend in het honderd liep en dat ze altijd bang was dat er nog een financiële tegenvaller kwam. Zoals Alba het zei: ‘Ze hebben het aldoor over terreurdreiging... Nou, ik ben zonder die dreiging al elke avond panisch wanneer ik laat thuiskom en me afvraag hoe het met mijn kinderen zal zijn.’ Doordat Alba late diensten draaide en zich geen oppas kon veroorloven, waren haar kinderen als ze uit school kwamen meestal uren alleen thuis. ‘Soms ga ik stiekem eerder weg als niemand kijkt’, vertelde Alba, waarbij een vriendin haar dan dekte. Ze hield er niet van de regels te overtreden, maar de angst voor een reputatie als ‘sjoemelaarster’ moest wijken voor de bezorgdheid om haar kinderen, en eigenlijk moest elke regel daarvoor wijken. Al eerder had ik Andrew ontmoet, een bedrijfsleider in een voedingsmiddelenbedrijf in het middenwesten van de VS. Hij vertelde me dat de lage