Erkenning van de warboel van onze tegenstrijdheden zal leiden tot internationale solidariteit. Natasja | 121 november 2009 Ik ben aan het opruimen. Ons huis is een vergaarbak geworden van ongelezen boeken die ik cadeau kreeg, apparaten die al jaren kapot zijn, kasten vol oude dekbedovertrekken, kleding in maten die ik zelfs met een streng dieet nooit meer aan kan, schoenen waar zelfs de schoenmaker geen eer meer aan kan behalen... Eerlijk gezegd overvalt het me een beetje. We omringen onszelf met zoveel spullen: wat zonde toch. Het is ook zo symptomatisch voor deze tijd, waarin materiële zaken zo belangrijk zijn geworden. De gevolgen daarvan zijn groot. Als we de aarde eerlijk zouden verdelen, zou iedereen 1,8 hectare beschikbaar hebben voor zijn consumptieniveau en afvalverwerking; in Nederland hebben wij echter een mondiale voetafdruk van 4,1 hectare. Neem de kledingstukken die ik nu opruim: om een T-shirt te maken is 2700 liter water nodig. De verhoudingen zijn zoek. Mijn moeder zei altijd dat een opgeruimd huis leidt tot een opgeruimde geest. Tijdens het opruimen kom ik al snel in een vorm van meditatie, waarin ik goed kan nadenken over hoe het gaat met mij en mijn leven. Ik weet dat ik het