143 januari /februari 2012 Foto: Krijnvannoordwijk.com/Herman Wouters Het conservatieve gedachtegoed past bij een progressief toekomstbeeld.   Een briljante spindoctor met een hekel aan conservatisme heeft ooit eens bedacht dat conservatief tegenover progressief zou staan. Progressief betekent dat je voor vooruitgang bent, en wie het tegendeel is daarvan… Tsja, die zal dan wel voor achteruitgang zijn, nietwaar? Zo heeft het conservatisme altijd moeten opboksen tegen een retorische 01 achterstand. Maar net als ‘rechtvaardigheid’ en ‘geluk’ is vooruitgang een begrip waar iedereen voor is, ook conservatieven. De vraag is hoe daaraan invulling te geven. Conservatisme staat wél tegenover revolutionair. Conservatieven willen niet halsoverkop, maar stapje voor stapje. Niet vanuit een ideologie al het bestaande overhoop gooien, maar vanuit een liefde voor wat is. Een blauwdruk doet volgens hen de complexiteit van de werkelijkheid tekort. Kijk naar de onderwijsvernieuwingen: vanuit een abstract idee van de ‘eigen keuze’ van de leerling werd door bureaucratische planners de ‘tweede fase’ en het ‘studiehuis’ uitgedacht. Leraren op de werkvloer werden niet geconsulteerd. Wat wisten die er immers van? Het moest rationeler, en op alle scholen identiek. Het maar al te voorspelbare gevolg was de onderwijsramp die Nederland thans treft. Door op de gevaren van die schrijftafelbenadering te