Geschreven door Dirk Oellibrandt. Lang geleden leefden mensen meer in verbinding met de natuur. Ze kenden spiritualiteit, maar die was compleet versmolten met hun lichaam en de natuur om hen heen. Hun belevingswereld kwam voort uit het vermogen om dingen te ervaren vanuit zichzelf en in hun totaliteit. Vergeleken met waar wij in de 21ste eeuw staan, waren al deze mensen meesters hierin. Hun vermogen om te reflecteren op wat ze waarnamen was echter weinig ontwikkeld. Nu worden deze mensen primitieve volkeren genoemd. Wetende dat hun bron van intelligentie hun lichaam en hun instinct was, is dit ook wel een terechte term. Vooral als we primitief gebruiken als ‘basaal’ of ‘vanuit de wortel’. Maar het gaat hier niet om een lagere vorm van intelligentie, maar om een meer aardse, fysieke en vrouwelijke vorm. Later kwam er een tijd waarin mensen hun denkvermogen en hun externe observatievermogen meer ontwikkelden. Het gaf hun meer vermogen om hun omgeving te organiseren en te controleren. Naast een meer mannelijk georiënteerd leiderschap in de gemeenschap (hier komen we later uitgebreid op terug) ontstond een politiek gecontroleerde spiritualiteit (religie). Door mensen wijs te maken dat je alleen door die ene weg en die ene persoon tot