Jos Houben | 118 juli/augustus 2009 issue Sinds enkele jaren trek ik de wereld rond met MIJN voorstelling The Art of Laughter , of in het Nederlands: , De Lachende Mens,. Het is een soort komische voor-dracht waarin ik de basisprincipes van \'stille komedie\' doorlicht. Niet zozeer met taalgebruik, maar met het lichaam breng ik het publiek aan het lachen. Op een bepaald moment in de voorstelling demonstreer ik het struikelen. Sommige mensen lachen meteen na de struikeling zelf. Meer mensen beginnen te lachen wanneer ik de struikeling overdoe en een reactie toevoeg: ik kijk over mijn schouder naar de plek waar ik strompelde. Maar zonder uitzondering barst de hele zaal in lachen uit wanneer ik er een derde beweging aan toevoeg: ik werp een vluchtige blik om mij heen om zeker te zijn dat niemand getuige was van mijn ongelukje. Op dat ogenblik zijn de toeschouwers eensgezind: zij herkennen en aanvaarden een waarheid over zichzelf iets wat ze ergens al wisten en opnieuw ontdekken. Door het lachen bevestigen mensen samen dat ze niet alleen zijn. Talrijke denkers hebben zich met volle ernst gebogen over de zogezegd niet-ernstige zaken humor en lachen, in hun pogingen de mens te doorgronden. De