Laat elkaar leven

Waarom kunnen wij elkaar niet met rust laten? Dit klinkt misschien als een omslachtige vraag, maar onze drang om mensen te veroordelen is in veel gevallen het enige obstakel voor innig geluk. Ik pleit daarom voor een nieuwe leefstijl: live and let live, leef en laat leven.

DOOR: ARIE DEKKER

Het is een schokkende statistiek: in 69 landen wordt er wettelijk gediscrimineerd tegen homoseksuelen. Hoewel dit minder landen zijn dan een paar jaar geleden, laat het zien dat we nog een weg te gaan hebben. Laat mij uitleggen waar mijn irritatie vandaan komt. Het bestaan van regels is een vaak onderbelichte zegen. Wij zouden niet in rust en harmonie kunnen leven als wij niet ‘in toom’ werden gehouden door deze. Ze doen veel goeds, maar in sommige gevallen wordt van wetten misbruik gemaakt.

Om bij het onderwerp homofobie te blijven: waarom was het tot 1 april 2001 overal ter wereld verboden voor twee mannen of vrouwen om met elkaar in het huwelijksbootje te stappen? Was het omdat boeken die duizenden jaren oud zijn dit verkondigen? En dichtbij huis: waarom is het zo dat in het Westen er tot voor kort wetten waren – en in sommige landen nog steeds zijn – om twee mannen of vrouwen te beletten hun oprechte liefde officieel te maken?

De enige reden die ik kan bedenken is dat wij mannen misschien toch ietsjes banger zijn voor onze ‘queer’ kant dan ‘stoere’ activiteiten, als sportwagens rijden en houthakken, doen lijken. Zijn wij bang naar onze vrouwelijke kant toe verleid te worden? Waarom is dat iets ergs? In veel gevallen werkt het niet alleen bevrijdend, maar is het ook een cruciaal deel van hoe iemand echt is.

Laat het los

Hoog tijd dus om het roer om te gooien. Heb jij, als heteroseksuele, gelovige man of vrouw er last van dat twee mannen met elkaar het bed delen? Moet jij in de slaapkamer erbij staan, of op je knieën gaan als dit gelukkige koppel langsloopt? Met een klein beetje inspanning kun je leven in een bubbel waarbij je nooit een homoseksueel koppel hoeft te zien – of je dat moet willen daargelaten. Dit met gevolg dat zoveel mensen, zoveel gelukkiger worden. Alleen dit is toch genoeg reden?

Let wel: dit ‘leven en laten leven’ gaat verder dan alleen homofobie. Het betekent ook dat mensen vrij zijn om bijvoorbeeld een geloofsovertuiging te kiezen en te volgen. Denk aan het hoofddoekenverbod. Heeft iemand er last van als een vrouw haar geloof belijdt door met een doek haar haar af te dekken? Is het zo dat, omdat zij het doet, wij het ook moeten doen? Natuurlijk niet. Waarom hebben dan bijvoorbeeld Franse scholen en werkgevers de optie om het dragen van een hoofddoek te verbieden?

Stel, een cultureel of sociaal aspect heeft een echte invloed op je leven; het gaat ten koste van wat jij nodig hebt om gelukkig te zijn, dan begrijp ik waarom je steigert. Toch is dit vaak niet het geval. Waarom zou je dan het enige obstakel zijn voor iemands geluk?