Ton Maas | 132 december 2010 issue Meestal treft u hier geen Grote Namen aan; die krijgen elders al aandacht en er valt nog zo veel moois te ontdekken in de achterafsteegjes van de muzikale metropool. Maar Afrocubism is te bijzonder om te negeren. Dertien jaar geleden bedacht Nick Gold, producer van het label World Circuit, een crossover van twee van \'s werelds rijkste muzikale tradities: die van het Manding-volk uit Mali en de Cubaanse. Er werden plannen gesmeed en studio\'s geboekt, maar de Afrikanen lieten het ineens afweten. Inderhaast bedacht Gold een oplossing en liet gitarist Ry Cooder invliegen om de Cubaan-se veteranen een commercieel duwtje in de rug te geven. En zo was het meest succesvolle project in de geschiedenis van de wereldmuziek geboren. De cd van de Buena Vista Social Club brak alle verkooprecords. Maar Golds visioen van een Malinees-Cubaanse samenwerkingsproject bleef hem achtervolgen. Net op tijd – dat wil zeggen voordat het laatste oorspronkelijke lid van de gezelschapsvereniging uit Havana het loodje legde – lukte het toch nog om zijn gedroomde ontmoeting tot stand te brengen. Zanger Eliades Ochoa was nog altijd goed bij stem en ook Bassekou Kouyaté en Djelimadi Tounkara waren beschikbaar. Bovendien wist