Marco Visscher | 118 juli/augustus 2009 issue issue Tijdens zijn bezoek aan de Verenigde Staten in 1959 sprak Sovjet-leider Nikita Chroesjtsjov tot een zaal filmsterren. Chroesjtsjov had zich inmiddels ontpopt als een driftige man met altijd een gevatte opmerking paraat. Aan het einde van een lange tafelspeech zei hij tot Marilyn Monroe, Frank Sinatra, Elizabeth Taylor en hun collega’s dat hem was verteld dat hij niet naar Disneyland kon gaan. ‘Ik vroeg: “Waarom niet? Hebben jullie raketlanceerbases daar?”’ Terwijl het publiek lachtte, legde Chroesjtsjov uit dat zijn gastheren niet in staat waren zijn veiligheid te garanderen. ‘Is er soms een cholera-epidemie? Hebben schurken de plek overgenomen?’ Maar terwijl de aanwezigen zich vermaakten, werd Chroesjtsjov steeds bozer; hij wilde echt heel graag naar Disneyland. ‘Voor mij is deze situatie onbegrijpelijk. Dit kan ik onmogelijk uitleggen aan mijn mensen.’ En toen begonnen de toehoorders zich ongemakkelijk te voelen... Dreigde de leider van de communistische grootmacht misschien met een kernoorlog als hij niet naar Disneyland mocht? Toen journalist Peter Carlson vele jaren later vernam van deze anekdote in een kille episode in de Koude Oorlog raakte hij geobsedeerd door het dertiendaagse bezoek van Chroesjtsjov. Het bleek een aaneenschakeling van hilarische conversaties en eindeloze