146 mei 2012 Praat mee op Twitter! Gebruik #kortetherapie in je tweet. Vier jaar geleden zaten drie mensen soep te eten in een restaurant in Palo Alto, een stad in Californië. Karin Schlanger was één van hen. Toen ze midden twintig was, wist ze te ontsnappen aan de vuile oorlog in Argentinië en naar de Verenigde Staten te komen. Nummer twee was Thomas Madson, directeur van de Phoenix Academy, een middelbare school in de binnenstad. Hij is die samen met anderen begonnen in een wijk waar al bijna dertig jaar zo’n school niet meer had gefunctioneerd. En de derde – we noemen haar nu even Adriana – was de aanleiding waarom ze daar allemaal waren. Ze was tijdens de zomervakantie verkracht en had besloten om niet meer terug naar school te gaan. Waarom zou ze? Haar school was niet zo groot – slechts een paar honderd leerlingen – dus iedereen zou er snel achter komen. Ze kende Madson inmiddels sinds de basisschool. Madson had al geprobeerd om Adriana over te halen terug te komen om de eerste klas af te maken, maar ze wilde niet. Dus belde hij Schlanger, die mensen behandelt met korte therapie. Schlanger probeerde Adriana niet zover