Degrowth is een manier om grenzen te stellen aan groei. Sociaal ondernemer Ido de Vries vergelijkt het met een snoeibeurt. Hij vertelt wat het onze maatschappij kan opleveren. DOOR: IDO DE VRIES Van de Randstad zijn we afgelopen jaar naar het rivierenland van Maas en Waal verhuisd. Rondom onze boerderij staan ruim zestig wilgen waarvan we afgelopen winter de helft hebben geknot. Dat zette mij aan het denken. Knotten als ‘degrowth’ Wilgen passen als vanouds in het Nederlandse landschap: ze leverden de takken voor de matten waarop dijken werden gebouwd, herbergen meer dan 250 insectensoorten, leveren honing en nectar voor wilde bijen en hommels. Bijzondere bomen die tot de verbeelding spreken. Bij het doorzagen van de takken konden we aan de jaarringen zien welke zomers droog waren. Wilgen doen een beroep op je: als je ze niet knot maar door laat groeien, worden de takken zo zwaar dat de wilgen scheuren en hol worden. Het natuuronderhoud stelt grenzen aan de groei. Het knotten kun je zien als analogie voor ‘degrowth’: het verminderen van de economische dwang tot groei, afremmen van CO2-uitstoot en tegengaan van de opwarming, voor de energietransitie en een voedselsysteem dat de aarde niet uitput en misbruikt. Onze