Boekbespreking. Jurriaan Kamp | 19 maart/april 1998 issue Het jaar is 1973. De Club van Rome had zijn waarschuwingskreet geslaakt, de eerste \'groene idealen\' circuleerden, maar van een heldere visie op een alternatieve toekomst was nog geenszins sprake. In dat vacuüm viel Small is Beautiful van E.F.Schumacher. Het boek ontroerde menigeen destijds omdat het vorm en houvast gaf aan de warrige idealen van de voorafgaande jaren zestig. Wie het herleest, raakt opnieuw ontroerd door de treffende analyse van de tekortkomingen van het kapitalistische materialisme. De keerzijde is dat Schumacher\'s boek 25 jaar later nauwelijks iets aan waarde heeft ingeboet. En dat betekent dat de westerse samenleving er bedroevend weinig in is geslaagd om een heilzamere koers uit te zetten. Wie om zich heen kijkt naar de megafusies met de bijbehorende massa-ontslagen die worden afgedwongen door de macht van het grootkapitaal, weet dat in de moderne economie nog steeds niet geldt as if people mattered - alsof mensen ertoe doen - zoals Schumacher in de ondertitel van zijn boek formuleerde. Als Schumacher schrijft dat de wereldgemeenschap in zijn economische beleid geen onderscheid maakt tussen inkomsten en kapitaal - fossiele brandstoffen worden als inkomsten beschouwd terwijl iedere zakenman weet dat het kapitaalgoederen