Voor de film Promises, nu te zien in de bioscoop, volgde filmmaker B.Z. Goldberg drie jaar lang zeven kinderen, Israelisch en Palestijns. Het werd een verslag van de dromen, angsten en verlangens van kinderen in een krankzinnige wereld Tijn Touber | 43 februari 2002 issue Moishe woont in de orthodoxe nederzetting Beit El en wil de eerste religieuze premier van Israël worden. Niet veel ouder dan tien jaar, heeft hij de gebarentaal van een vijftigjarige rabbijn al helemaal in de vingers. Terwijl zijn zusje de tafel dekt, speelt Moishe met zijn computer en wijst op de passage in de Tora waar God het land aan de joden gaf. Op zijn fietsje gaat hij naar de rand van de nederzetting waar een groot hek staat. Achter het hek is de schietbaan waar militairen iedere dag oefenen. Voor Moishe hoeven ze niet per se de schijf te raken. ‘Als een kogel afdwaalt, raakt hij misschien een Arabier. Dat zou mooi zijn.’ Moishe weet ook al wat hij het eerste gaat doen, als hij premier wordt: ‘Alle Arabieren uit Jeruzalem gooien.’ Dan wordt zijn vriendje Ephraim door Palestijnse terroristen vermoord. Op zijn graf zweert hij wraak. Op twintig minuten afstand woont Mahmoud, een