147 juni 2012 De meest vruchtbare natuur, broedplaats van nieuw leven, is ‘tussennatuur’, vertelde een bioloog mij. Gebieden tussen water en land. Moerassen, vennetjes. Onduidelijke gebieden, er net tussenin. Daar vinden de ontmoetingen plaats, daar heeft de natuur haar kraamkamer. Drassige gebieden, dat zijn de mooiste, zo verzekerde hij mij. Kostbare plekjes die ogenschijnlijk nutteloos zijn. Hun rijkdom onttrekt zich aan het zicht. ‘Er net tussenin’, ik moest aan de Haagse cabaretier Paul van Vliet denken als hij de puberteit van meisjes van dertien bezingt. ‘Er net tussenin.’ Niet zo gelukkig zijn we meestal in de tussentijd. Onbestemde gevoelens, melancholisch. Romantisch, maar met een randje. We bevinden ons in the twilight zone. Zo’n moment is er ook in de getijdenbeweging. Wanneer eb verkeert in vloed, en omgekeerd. Een onduidelijke fase van onvoorspelbaarheid. Even is het eb en vloed tegelijkertijd. Even kun je – als je de context niet kent – niet zien wat het worden zal: eb of vloed. Kerend tij, het water lijkt de weg kwijt, al is het maar voor even. In ons leven komen die vruchtbare tijden van onbestemdheid ook voor. Geen idee wat het worden zal: eb of vloed, water of land. Een drassige periode. We