Joost Slis: ‘We zijn diertjes die graag samenhokken’

Wat er ook over ons bestaan te melden valt, er zijn altijd mensen die het voor anderen willen verbeteren. Van kinds af aan meegekregen, door persoonlijke ervaringen geïnspireerd geraakt, intrinsiek aanwezig? Aan het woord Joost Slis, Communicatiemedewerker bij De Regenboog Groep.

‘Het systeem van markt en kapitaal waarin we leven is zo eendimensionaal en hard.’

Joost Slis: ‘Ja, waarom doe je wat je doet? Ik ben er achter gekomen dat m’n antenne gewoon die kant op staat. Ik heb natuurbeheer en ecologische landbouw gestudeerd in Wageningen, maar heb er nooit in gewerkt, hoe fascinerend ik het ook vind. Ben bij Stichting Emmaus begonnen; de dagelijkse leiding van een woon- en werkgemeenschap voor dak- en thuislozen. Dat was het wel echt voor me; ongesubsidieerd, bestaan van de kringloopwinkel en vooral dat iedereen daar op zijn verantwoordelijkheid werd aangesproken en meegenomen. Hoe leg ik dat uit?’

Je hoort erbij

‘Ok, je hebt psychische problemen, en kan of wil niet mee in de ratrace. Goed, maar wat wil je wel, wat kan je wel? En dat is dan ook jouw aandeel in het collectief. Oneerbiedig gezegd; het was met een schijnbaar zootje ongeregeld toch een gemeenschap vormen. Dat. Ik woonde daar ook, op ’t Groene Sticht, een woonerf. Als er een feest of een kerstmarkt was dan organiseerden we dat samen. Verstandelijke beperking of psychische problemen of niet, je draagt bij, en vooral, je hoort erbij.’

‘Dat deel beviel me zo, en nog steeds… zeker ook bij De Regenboog Groep. Ik denk aan een jongen die stemmen hoort, en die stemmen zeggen echt niet allemaal leuke dingen. Dus hij kan enorm uit het veld geslagen zijn. Ik heb hem gisteren op pad gestuurd om een spiegel op te hangen bij een andere jongen die ook psychische problemen heeft. En dat ging goed; hij gelukkig, gelukkiger in ieder geval, en ik ook. Want dat is het. Dat hij een plek heeft en gezien wordt, begrijp je?’

Strijdbaar

‘Ik tik die zeven, of ik denk eigenlijk zes vinkjes wel zo’n beetje aan maar iedereen is kwetsbaar. Ik ook. We zijn met acht miljard mensen op de wereld en je moet niet alles en iedereen proberen te redden want dan ga je er zelf ook aan onderdoor. Wat ik doe moet goed zijn voor anderen maar ook voor mij. Daar ben ik wel achter gekomen. Want als het niet goed gaat, als je even niet conform het plaatje meer bent, dan mag je niet meedoen. En dan hebben mensen ook nog eens de neiging zichzelf terug te trekken om de imperfectie te verdoezelen. En dan staan ze helemaal buiten de groep. Niemand wil dat; we zijn diertjes die graag samenhokken, en van het groepje afhankelijk zijn.’

‘Het systeem van markt en kapitaal waarin we leven is zo eendimensionaal en hard. Er zijn zoveel meer waarden dan dat. En dat we daar aan voorbijgaan maakt me soms verdrietig. Maar ook strijdbaar. Daar wat ruimte in scheppen, zodat mensen erbij mogen horen… dat kan zo bevrijdend zijn. Ook voor mij.’

Tekst: Gijs de Swarte