Ton Maas | 118 juli/augustus 2009 issue Het is de Zwitsers er natuurlijk nooit om begonnen geweest om met hun gejodel de rest van de wereldbevolking een glimlach op het gezicht te toveren, maar zoals uit de documentaire Heimatklänge van filmmaker Stefan Schwietert blijkt, ziet jodelaar-stemkunstenares Erika Stucky de humor er wel van in. Haar vocale capriolen doen bij het publiek de tranen over de wangen biggelen. Zozeer zelfs, dat haar negenjarige dochter in een interview verzucht: ‘Ik geneer me als mijn moeder op het toneel staat. Maar ze zingt gelukkig vooral in het buitenland; dan is het niet zo erg.’ Het jodelen behoort samen met de boventoonzang van de nomaden uit Centraal-Azië en het joiken van de Sami in Scandinavië tot de merkwaardigste vocale kunstvormen ter wereld. Maar anders dan bij de twee laatstgenoemde genres laat de emancipatie van het jodelen nog op zich wachten. Heimatkläng kan daar beslist verandering in brengen. De film gaat niet alleen in op de oorsprong en de traditie van het jodelen, maar portretteert vooral drie kunstenaars die met de traditie in hun achterzak op zoek gingen naar nieuwe vormen. Christian Zehnder doet dat met zijn duo Stimmhorn door spirituele dimensies aan te boren