Eco-psychologie als therapie voor de stadsmens. Tijn Touber | 33 juli/augustus 2000 issue Gelukkig, we zijn weer een complot op het spoor! Historicus en schrijver Theodore Roszak constateert \'een moedwillige samenzwering om de menselijke natuur zo ver, anders en gescheiden mogelijk te houden van de natuur.\' De daders? De psychologen van deze wereld! Voor Roszak staat vast, dat het deze scheiding is die ons ziek maakt - psychopathologie heet dat in vaktermen. In Adbusters (juni/juni 2000) legt hij uit waarom de psychologie op een dood spoor zit: \'Hoe kan psychologie zelfs maar hopen ooit het begrip geestelijke gezondheid te definiëren in de krankzinnige context van de verstedelijkte-industriële maatschappij?\' Vandaar: eco-psychologie, door Roszak zelf voor het eerst beschreven in zijn boek The Voice of the Earth (Simon & Schuster, 1992). Roszak bleek niet de enige te zijn die er zo over dacht en al snel ontstond een bescheiden beweging: The San Francisco Ecopsychology Group Bay Area. Roszak heeft niet alleen kritiek op psychologen, maar ook op de ecologen en milieu organisaties van deze wereld. Hij vindt dat ze hun tijd beter kunnen besteden dan mensen alleen maar een schuldcomplex aan te praten over het gebruik van weggooiluiers. De werkelijke problemen komen